Plecak Pełen Smaków: Migawki z Morza Martwego

Za oknem jesienna aura, wrzesień zbliża się wielkimi krokami. Owijam się kocem i przeglądam wakacyjne zdjęcia. Przypominam sobie ten czas, gdy w kraju tym panował spokój, a my oddawaliśmy się słodkiemu podziwianiu natury. I nieróbstwu też oczywiście.

06.2014r. Okolice Ein Gedi, Izrael

Będąc w Izraelu wybraliśmy się nad Morze Martwe, gdzie spędziliśmy kilka dni w namiocie na darmowym (!) kempingu w okolicy Ein Gedi, gdzie płaciliśmy tylko za toaletę od 8 rano do 20 (około 2zł). Pamiętam te dni beztroski, kiedy budziliśmy się o 5.30 rano, upał nie pozwalał nam dłużej wytrzymać w namiocie, szliśmy wykąpać się w jeszcze nie tak bardzo gorącym morzu, a w zasadzie jeziorze. Później kładliśmy się pod parasolami i zasypialiśmy na kilka godzin. Błogi sen przerywaliśmy tylko od czasu do czasu, gdy upał dawał się we znaki. Szliśmy wtedy pod zimny prysznic w okolicy. Później wygłodniali zjadaliśmy fasolę z puszki i słuchając Pink Floyd czekaliśmy na zachodzące słońce za górami Jordanii. Ten błogostan trwał jednak tylko dwa dni, bo gdy w następne dowiedzieliśmy się jakie piękności skrywa okoliczny kanion, leżenie pod parasolem nie było takie pociągające.

W okolicy znajdowały się Źródła Dawida, które poza całym turystycznym kiczem na początku, w głębi, gdy odeszło się kilkaset metrów od największego w Izraelu wodospadu, skrywały cudowne stawiki ze słodką wodą, które służyć mogły za osobiste wanny pośród natury. Przekraczając płatne wejście zostaliśmy wyposażeni w mapkę okolicznych szlaków i (!) kolejnego dnia o 6 rano w namiotach już nas nie było.

06.2014r. Okolice Ein Gedi, Izrael

Zmierzaliśmy na podboje góry, która nawet metr nie wystawała ponad poziom morza, ale zdobycie jej nie było wcale takie łatwe! 8 litrów wody na plecach okazało się nie być wystarczającą ilością i ledwo żyjąc, z suchymi ustami, dotarliśmy do wodospadu, z którego, nie myśląc o całym brudzie jaki z nią spływa, łapczywie piliśmy wodę. Tylko w takich momentach można docenić wyjątkową moc tego płynu, właściwie pozbawionego smaku. Mokrzy, opici, wracaliśmy do naszej doliny w towarzystwie kilkunastu żydówek. I jak zawsze zastanawiałam się, jak te kobiety wytrzymują w taki upał w czarnych spódnicach i bluzkach z długimi rękawami? To chyba zawsze będzie dla mnie zagadką. I jeszcze robią to z własnej woli!